Een vertrouwd gezicht verdwijnt van de Gallifortlei: afscheid van slagerij Van Cauwenbergh

Na maar liefst 90 jaar sluit de iconische slagerij op nummer 141 haar deuren. Het is een afscheid van een stukje erfgoed op de Gallifortlei. Freddy Van Cauwenbergh, die sinds 1992 de zaak leidde, kiest ervoor om te genieten van zijn welverdiende pensioen en zijn kleinkinderen.

“Het is met gemengde gevoelens dat ik de winkel sluit, maar het is tijd om van mijn familie te genieten,” vertelt Freddy.

Een rijke geschiedenis van vakmanschap

De slagerij opende haar deuren in 1933 en groeide in de loop der jaren uit tot een begrip in Deurne. In 1957 nam Louis Van Cauwenbergh, Freddy’s vader, het stokje over en legde de basis voor het succes van de zaak. Freddy, die als jongen al in de slagerij meewerkte, ontwikkelde een grote passie voor zijn vak.

“Ik herinner me nog hoe ik met mijn beuling naar Frankrijk reed. Daar verkozen worden tot lekkerste Belgische beuling… dat zijn momenten die ik nooit vergeet,” zegt Freddy trots, wijzend naar de volle trofeekast in de zaak.

Een familiezaak door en door

Sinds Freddy in 1992 officieel de zaak overnam, bleef de slagerij een hechte familiezaak. Zijn vader Louis bleef jarenlang helpen, en zelfs het personeel voelde aan als familie.

“We zijn altijd een echte familiezaak geweest,” vertelt Freddy. “Zelfs het personeel wordt op den duur een beetje familie.”

De coronapandemie en stijgende energieprijzen maakten de afgelopen jaren uitdagend, maar Freddy bleef doorzetten.

“Als je je werk graag doet, dan blijf je doorgaan,” zegt hij. Toch besloot hij zijn 70e verjaardag als keerpunt te zien en de deuren definitief te sluiten.

Een eerbetoon van het districtsbestuur

Als districtsbestuur wilden we niet zomaar afscheid nemen van deze iconische slagerij. Samen met mijn collega’s Elke Brydenbach en districtsburgemeester Tjerk Sekeris bracht ik Freddy een welverdiend eerbetoon.

“Ik woonde hier vroeger om de hoek en kwam bijna wekelijks charcuterie kopen. Freddy’s kwaliteit was altijd top,” vertel ik. “Zijn endvogel was de basis van mijn stoofvlees. Mijn vrouw is nu al bezorgd, want zonder Freddy zal het niet meer hetzelfde smaken.”

Een oproep aan de buurt

Freddy hoopt dat zijn slagerij een nieuwe toekomst krijgt.

“Ik ben bereid om een nieuwe slager mee in te werken. Deze zaak heeft potentieel, zeker met de vraag in de buurt. Ik hoop dat iemand deze kans grijpt en de traditie voortzet,” zegt hij.

Namens het districtsbestuur bedank ik Freddy voor zijn jarenlange inzet en bijdrage aan de lokale economie. Zijn slagerij was niet alleen een winkel, maar ook een plek waar generaties Deurnenaars kwamen voor kwaliteit en persoonlijk contact. We wensen Freddy alle geluk en rust toe in zijn nieuwe hoofdstuk.