Er zijn dagen waarop het districtshuis van Deurne extra warm aanvoelt. Niet door het weer, maar door de mensen die er samenkomen. Twee tot drie keer per jaar ontvangen we er koppels die al tientallen jaren lief en leed delen. Vijftig, zestig, vijfenzestig, zeventig of zelfs vijfenzeventig jaar getrouwd – stuk voor stuk verhalen van verbondenheid, geduld en humor.

De namiddag start zoals altijd in het protocollaire gedeelte van het districtshuis, waar de koppels meteen gratis op de foto mogen. Zo hebben ze meteen een tastbare herinnering aan hun bijzondere dag, een foto om thuis trots te tonen aan (klein)kinderen en vrienden.

Daarna trekken we samen naar de trouwzaal, waar ik samen met mijn collega’s uit het districtscollege de koppels ontvangt met een warm welkom en een streepje muziek. Eén voor één worden ze afgeroepen en krijgen ze een klein geschenk als teken van waardering voor hun jarenlange trouw.

Dit jaar was het programma nét iets anders dan anders. In de zijvleugels van het districtshuis loopt momenteel een tentoonstelling met kunst van Deurnenaars. Onze jubilarissen kregen de kans om even rond te wandelen tussen de schilderijen en beelden, en mochten ook zelf stemmen op wat hen het meest raakte. Een mooie manier om te tonen hoe levendig de creativiteit in Deurne is.

Na de rondleiding was het tijd voor ontspanning. In de refter stond een uitgebreide high tea klaar van traiteur Zout en Zoet, met een glaasje bubbels, koffie of thee en allerlei lekkers. De sfeer was gemoedelijk en warm, met veel gelach en herinneringen aan vroeger. Want als er iets is dat deze vieringen telkens bijzonder maakt, dan zijn het de verhalen. Over de eerste ontmoeting, de kleine ruzies, het samen ouder worden en vooral over de liefde die blijft.

Op 13 oktober werden in het districtshuis de laatste huwelijksjubilarissen van dit jaar gevierd. In totaal ontvingen we 91 koppels die minstens 50 jaar getrouwd zijn. Vijf echtparen vierden zelfs hun 75ste jubileum, een unieke mijlpaal die maar zelden voorkomt. Elke jubilaris kreeg een kleine attentie, en 22 koppels werden persoonlijk thuis bezocht door een delegatie van het districtsbestuur.

In Deurne vieren we niet alleen jubilea. We vieren mensen, en het leven dat ze samen hebben opgebouwd.

Er zijn van die dagen die ge nooit meer vergeet. Voor Margaux Alberty is 15 augustus er zo eentje. Vorig jaar werd ze voor ’t eerst mama van Suze Bo. Op zich al een moment om te koesteren, maar er zat nog een strik rond: Suze bleek ook de 85.000ste inwoner van ons district te zijn.

Overdonderd, verwonderd en vooral dankbaar – zo vat Margaux haar eerste maanden als mama samen. De naam van haar dochter draagt een stukje familiegeschiedenis: Bo als eerbetoon aan haar overleden grootvader, een rasechte Deurnenaar. Suze paste daar gewoon perfect bij.

Sinds de geboorte trekken Margaux en Suze samen op ontdekking in Deurne. Een koffietje bij Barix of Bar Stark, een bezoek aan de kinderboerderij of eens verdwalen in ’t doolhof van het Rivierenhof. Soms passeren ze ook langs het Natuurhistorisch Museum in het Boekenbergpark. En voor later droomt Margaux van kindvriendelijke concerten in het openluchttheater en creatieve workshops bij Congé Bricolé – want als Suze even handig wordt als haar papa, zit dat wel goed.

Deze Moederdag wordt er eentje om in te kaderen. De familiebrunch is vaste prik, maar dit jaar schuift er voor ’t eerst een klein meisje mee aan tafel dat de wereld van haar mama zoveel mooier maakt – met haar vrolijkheid, energie en levenslust.

Als schepen van de liefde voel ik zulke verhalen tot in mijn kleinste teen. De geboorte van Suze Bo is meer dan een mooie mijlpaal op papier. Het is het bewijs dat Deurne blijft groeien, niet alleen in aantal inwoners, maar ook in warmte, verbondenheid en liefde.

Volledig interview op de website van Deurne.
Beeld:  William Mostmans

Sommige tussenkomsten in de districtsraad worden formeel “interpellaties” genoemd, maar hadden evengoed schriftelijke vragen kunnen zijn. Zo ook op 19 juni, toen ik een reeks vragen kreeg vanop de extreem rechterzijde van de raad. En hoewel de toon soms wat geprikkeld klonk, beantwoord ik ze met evenveel plezier als alle andere vragen. Want duidelijkheid, daar draait het tenslotte om.

Hieronder: de vragen én mijn antwoorden, overzichtelijk opgelijst.

1. Waarom kregen de districtsraadsleden geen uitleg over wat lokaal en bovenlokaal is, terwijl sommige collegeleden die wél kregen op een raad voor overleg?

Een begrijpelijke vraag. Maar alles wat op die overlegraad van 2 april besproken werd, is nadien netjes doorgestuurd naar de districtsraadsleden: het verslag én de presentatie. Wat daarbovenop nog verwacht wordt, is mij niet meteen duidelijk. Maar als er nood is aan extra toelichting, mag dat uiteraard gevraagd worden.

2. Zijn de technische problemen bij de dienst burgerlijke stand opgelost?

De technische problemen in het planningssysteem van de burgerlijke stand zijn aangepakt. De moeilijkheden werden onder andere veroorzaakt door een samenloop van omstandigheden op vlak van personeel. Intussen zijn nieuwe medewerkers aangeworven en in opleiding, en wordt ook de planning stelselmatig bijgestuurd. De capaciteit wordt in een aantal stadsloketten verhoogd.

3. Waarom beslist de gemeenteraad over de trouwlocaties en niet de districtsraad? En hebben we als district al voorstellen gedaan?

Dat is wettelijk zo geregeld. De federale wetgever heeft bij de hervorming van het Burgerlijk Wetboek in 2018 beslist dat enkel de gemeenteraad nog bevoegd is om huwelijkslocaties vast te leggen. De districtsraad mag wél suggesties doen, op voorwaarde dat de locatie voldoet aan voorwaarden: ze moet neutraal zijn, exclusief voor huwelijken voorbehouden zijn, openbaar toegankelijk zijn. Ik voer als bevoegd schepen momenteel gesprekken met mogelijke partners, maar communiceer pas als er iets concreets ligt.

4. Komt er een commissie waar we uitleg krijgen over de loketwerking en burgerlijke stand?

Ik heb de vraag gesteld aan de leidinggevende van het expertenteam Burgerlijke Stand en doorgegeven aan de districtsraadsvoorzitter.

5. Krijgen de districtsraadsleden het nieuwe trouwboekje te zien?

Het trouwboekje krijgt een frisse look met blauwe kleur, een doosje met gedicht, een kindvriendelijke pagina, en ruimte voor districtsherkenning via een gepersonaliseerd inlegblad en wapenschild op het foedraal. Op slide 18  – van de presentatie die iedereen gekregen heeft – kan je het nieuwe trouwboekje zien.

Tot slot

Het mag dan een formele interpellatie zijn geweest, de vragen waren helder, en verdienen heldere antwoorden. Dat is hoe ik mijn rol als districtsschepen zie: niet alles is onze bevoegdheid, maar uitleg geven mag altijd.

Sommige cijfers blijven hangen. En dan heb ik het niet over politieke peilingen of economische statistieken, maar over iets veel tastbaarders: de burgerlijke stand. Het is de plek waar grote levensmomenten worden vastgelegd. Waar Deurnenaars trouwen, een kind verwelkomen, afscheid nemen, of zichzelf opnieuw benoemen. En dat is precies wat 2024 zo bijzonder maakte.

Voor het eerst ooit telde Deurne meer dan 85.000 inwoners. 85.283 om precies te zijn. Een historisch moment voor ons district. Maar achter dat getal schuilen duizenden verhalen. Sommige stil, andere luid gevierd. Allemaal even echt.

3562 keer een hoofdstuk

Vorig jaar registreerden we maar liefst 3562 akten. Van eerste huiltjes tot laatste groeten. 1287 baby’s werden geboren in Deurne, en 656 inwoners namen we voorgoed afscheid van. Ook dat hoort erbij. En soms wordt het stil: vijf keer moesten we een akte opmaken voor een levenloos geboren kind. Vijf kleine, stille verdrietjes die diep binnenkomen.

Ik zeg het vaak, maar ik blijf het herhalen: achter elk cijfer zit een mens, een verhaal, een leven. En het is een voorrecht om als schepen van Burgerlijke Stand een stukje mee te mogen schrijven aan die verhalen. Niet als auteur, maar als getuige.

Liefde op papier

We vierden ook de liefde. In 2024 stapten 296 koppels in het huwelijksbootje in Deurne. Daarnaast kwamen er naar schatting 305 wettelijke samenwoningen bij. Maar het leven is niet alleen maar feest: ook 61 echtscheidingen en ongeveer 79 stopzettingen van samenwonen werden officieel vastgelegd. Elk van die momenten verdient erkenning – ook als het pijnlijk is.

Vóór de geboorte al verbonden

Wat mij persoonlijk het meest raakte in 2024? De toename in prenatale erkenningen. 218 keer kozen (toekomstige) ouders ervoor om hun kind al vóór de geboorte officieel te erkennen. En geloof me: dat is zoveel meer dan een administratief vinkje.

Het is een manier om een kindje al in verwachting een plek te geven in het gezin, in het verhaal van mama én papa. En mocht het misgaan — zoals bij een miskraam — dan betekent het ook erkenning voor de partner die vaak onzichtbaar rouwt.
“Had ik dit maar geweten.” Die zin hoor ik nog te vaak. Daarom blijf ik het benadrukken: dit is een mogelijkheid die kracht geeft. Die troost biedt. En die we beter bekend moeten maken.

Na de geboorte kwamen er trouwens nog 80 erkenningen bij.

Identiteit die klopt

Deurne is ook een plek waar mensen zichzelf mogen zijn — en zich mogen worden. In 2024 werden er 84 voornamen aangepast, 19 familienamen gewijzigd, en 3 geslachtsregistraties officieel veranderd. Kleine administratieve ingrepen? Misschien. Maar voor wie het meemaakt: grote stappen, met een diepe persoonlijke betekenis.

Wij zorgen ervoor dat dat allemaal klopt. Omdat iedereen het recht heeft om zichzelf ook officieel te kunnen zijn.

Deurne groeit. In cijfers, maar vooral in menselijkheid. En ik ben dankbaar dat ik daar, vanuit mijn rol als schepen, elke dag opnieuw getuige van mag zijn.

— Alain

Vandaag, op 3 maart 2025, was het een dag om niet snel te vergeten. Voor maar liefst 18 mensen werd het een onvergetelijk moment, want negen koppels gaven elkaar het jawoord.

Als schepen van de liefde mocht ik hen begeleiden bij hun eerste stap in een nieuw hoofdstuk – telkens weer een bijzonder moment om van dichtbij te mogen meemaken.

De liefde leeft in Deurne, zoveel is duidelijk.
Op naar nog meer warme verbindingen, trouwfeesten, en sterke huwelijken in ons district!

– Alain