Als oprichter van Deurne Ruimt Op! weet ik als geen ander hoe hardnekkig het sluikstortprobleem in ons district is. Al sinds 2018 sta ik met beide voeten in dit dossier. Meer dan 5.000 persoonlijke sluikstortmeldingen later, ken ik de hotspots als mijn broekzak en weet ik dat de enige werkbare aanpak is: alles resoluut en consequent melden aan Stad Antwerpen. Enkel zo weet de stad waar ze moet ingrijpen en kan er gericht worden opgetreden.

En laat me daar heel duidelijk over zijn: die 5.000 meldingen zijn géén meldingen die ik doe in iemand anders’ plaats, of na doorgestuurde klachten. Nee – dit zijn stuk voor stuk eigen foto’s, eigen meldingen, die ik doe terwijl ik door Deurne wandel, jog of fiets. Omdat ik niet geloof in klagen vanop de zijlijn, maar in doen.

Daarom komt het nogal goedkoop en vooral ongeloofwaardig over dat, nu de liberale partij in Deurne zo goed als van de kaart geveegd is – met amper 1,9% van de stemmen, oftewel 532 stemmen in totaal, en de persoon die onze aanpak hekelt zelf 36 stemmen – ze ineens op de proppen komen met dé ‘gouden oplossing’ voor sluikstort.

Decennialang zaten de liberalen mee in het bestuur van stad én district, en zelden of nooit hoorde je ze over sluikstorten. Laat staan dat er concrete acties uit hun hoek kwamen. Nu, vanuit de comfortabele zetel van de oppositie – zonder enige verantwoordelijkheden – kritiek spuien op mensen die er wel elke dag werk van maken, dat is gemakkelijk.

Ik treed mijn collega Tjerk Sekeris bij: de handhaving moet versterkt worden, en de boetes moeten omhoog. Maar laat ons eerlijk zijn: de burger kan niet verwachten dat ordediensten hun bed opmaken naast elke zak vuilnis. Een overheid kan niet overal tegelijk zijn. Gedrag aanpakken is essentieel, en daar wringt het schoentje.

Ja, sluikstort is een stedelijk probleem, maar het is ook een maatschappelijk probleem. Het gaat om respect – voor je buurt, voor je buren, voor jezelf. Wie bewust afval dumpt, kiest voor gemak ten koste van de gemeenschap. En wie denkt dat één of andere “loopjongen” dat even oplost met een vingerknip, die begrijpt niet hoe diep dit probleem zit.

Als district hebben we al duizenden meldingen doorgegeven, opruimacties georganiseerd, bewustwordingscampagnes gevoerd en blijven we druk zetten op de stad voor betere handhaving. Maar wie écht verandering wil, moet ook zelf meedoen. En niet wachten tot er verkiezingen zijn om ineens wakker te worden.

In Deurne ruimen we niet alleen het vuil op, maar ook de loze praat.

– Alain

Artikel GVA

Als wijkverantwoordelijke én bewoner van een zijstraat van de Ter Rivierenlaan weet ik hoe levendig en geliefd deze straat is. Maar ik weet ook hoe complex de uitdagingen zijn waarmee we vandaag geconfronteerd worden. De heraanleg van de Ter Rivierenlaan is niet zomaar een ingreep. Ze is noodzakelijk. En nee, niet omdat we ze “willen”, maar omdat we niet anders kúnnen.

Laat me even uitleggen waarom.

Waarom heraanleggen?

Een heraanleg is nodig omdat het probleem niet opgelost wordt met enkel het vervangen van de riolering. De wortels van de bestaande bomen zijn letterlijk vergroeid met die riolering. Wie denkt dat je daar gewoon een buis kunt uithalen zonder gevolgen, vergist zich grondig. De bomen zouden onherroepelijk beschadigd raken en afsterven. Dat is geen opinie, dat is een vaststelling.

Maar er is meer: de straat kampt bij hevige regenbuien met wateroverlast in de kelders van buurtbewoners. Alleen door de straat deels te ontharden – meer dan 6.000 vierkante meter! – en een gescheiden rioleringssysteem aan te leggen, kunnen we dit structureel aanpakken. Zo kan regenwater de bodem in, in plaats van uw kelder in.

Meer groen, niet minder

Dat er bomen verdwijnen, klopt. Maar dat het groener wordt, klopt evenzeer. We planten méér bomen dan er nu staan: jong-volwassen platanen, beter geschikt voor de omstandigheden in een woonwijk, en met een veel langere levensduur. Hun wortels nemen meer water op, hun bladeren verteren sneller, ze zijn sterker én inheems. Bovendien verbinden we de Bremweide met het Rivierenhof via een groene middenberm. Biodiversiteit, ontharding en leefkwaliteit gaan hier hand in hand.

Veiligheid voorop

Een belangrijke factor waar zelden over gesproken wordt: de brandweer. Die keurde het huidige plan – met de middenberm – goed als enige uitvoerbare optie. Volgens de regelgeving moet elk huis bereikbaar zijn met een ladderwagen. Vandaag lukt dat soms nét, morgen lukt dat misschien niet meer. Dat risico nemen we niet. Het zou onethisch zijn om een plan goed te keuren dat de veiligheid van bewoners in gevaar brengt.

We kregen de vraag of het plan met de middenberm écht de enige optie was. In aanloop naar de verkiezingen van oktober 2024 daagden we élke politieke partij én buurtcomité’s uit om met een alternatief te komen dat door álle stadsdiensten – politie, brandweer, Water-link – kon worden goedgekeurd. Geen enkele partij kon dat. Geen enkel plan kwam verder dan de tekentafel. Alleen het plan dat er nu ligt, werd unaniem goedgekeurd door de bevoegde instanties.

Polarisatie als politiek verdienmodel

Toch zijn er stemmen die stellen dat we “de bomen moeten behouden” en “alleen de riolering moeten vernieuwen”. Een idee dat bijzonder aantrekkelijk klinkt op papier, maar totaal onrealistisch is. Het is plat populisme dat de waarheid geweld aandoet en mensen valse hoop geeft. En het komt niet alleen van extreemrechts. Ook andere partijen – die zich nochtans graag als klimaatvriendelijk profileren – hebben zich laten verleiden tot deze sprookjes. Ze ondertekenden burgerpetities, negeerden brandweeradvies, en plaatsen de waarde van een boom boven die van een mensenleven.

Dat is geen groen beleid. Dat is electorale profilering.

En een mobiliteitsplan?

Ja, er komt een mobiliteitsplan. Dat betekent dat je misschien niet meer op élke plek kunt oversteken met de auto. Maar alle straten blijven bereikbaar. En wat we ermee winnen? Een rustiger straatbeeld, minder gevaarlijke snelrijders, en vooral: meer veiligheid voor onze kinderen, ouderen en fietsers. Dat lijkt me geen slechte deal.

Conclusie

We krijgen met deze heraanleg een straat die bestand is tegen de toekomst. Een straat met nieuwe, sterke bomen. Zonder wateroverlast. Met veilige trottoirs. Met ruimte voor mens en natuur. En dat met steun van Water-link én Europese middelen.

Laat ons deze kans grijpen. Voor onze kinderen. Voor onze woningen. Voor onze leefomgeving.

Laten we samenwerken aan een Ter Rivierenlaan die er niet alleen mooi uitziet, maar ook doet wat ze moet doen: een veilige, duurzame en leefbare straat zijn voor de komende generaties.

– Alain